Zdjęcia naszych przodków są doskonałym materiałem źródłowym. Mają wyjątkową cechę. Przybliżają nam one przeszłe pokolenia w dużo większym stopniu niż same litery i cyfry. Wizerunek naszego pradziadka jest zatrzymaną w czasie cząstką minionych lat.
Pierwsze fotografie pojawiły się już na początku XIX wieku. Ówczesny proces fotograficzny zwał się dagerotypią. Obraz utrwalano na metalowej płytce, bez możliwości powielania. Do dzisiaj zachowało się w Polsce tylko około 500 dagerotypów. Rozwój fotografii był możliwemu dzięki serii udoskonaleń, a jej masowość ma swój początek w 1901 roku.
Początkowo robienie zdjęć było domeną klasy średniej. Z czasem zaczęło być dostępne powszechnie. Na starych zdjęciach najczęściej oglądamy naszych przodków w mundurach wojskowych, na uroczystościach kościelnych i rodzinnych.
Zdjęcia są zatem kopalnia wiedzy na temat naszych przodków. Widzimy ich jako żywych ludzi, a nie tylko wpisy w księgach. Możemy nawet sprawdzić czy jesteśmy do nich fizycznie podobni. Możemy poznać w jakich miejscach bywali, jak wyglądała w przeszłości nasza miejscowość. Jak się ubierano i jak się bawiono. Fotografie są wprost nieocenionym źródłem do historii naszej rodziny.
Pamiętajmy żeby opisywać zdjęcia. My może znamy czas, miejsce i ludzi na fotografii, ale przyszłe pokolenia nie będą tego wiedzieć. Ileż w naszych zbiorach znajduje się zdjęć nieznanych. Jeżeli mamy możliwość popytajmy najstarszych członków rodziny o te zapomniane fotografie i opiszmy je.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz