Imię obok nazwiska stanowi podstawowe określenie danej osoby. Wywodzi się ona najpewniej od przezwiska. Jednym z kryteriów ustalania danych genealogicznych jest identyczność imion. Zakłada ono, że pewne imiona osobowe są właściwe danemu rodowi. Dziś się już tego raczej nie praktykuje, ale takie nadawanie imion było w czasach staropolskich popularne. Mimo to warto poznać nieco bliżej imiona używane w Polsce.
Słowiańskie imiona często spełniały funkcje magiczne i ochronne. Imiona rodzime mają trzy formy. Po pierwsze występują imiona dwu członowe, używane w warstwach wyższych. przeważają w nich wyrazy -mir, -mysł, -sław, -mił są to np. Sławomir, Bronisław, Bogumił. Powstawały one z ograniczonego zasobu słów i zwierały określoną treść (Bogusław - sławiący Boga).
Imiona jednoczłonowe podzielono z kolei na trzy grupy. Odprzymiotnikowe to np. Młodosz, Czarnota czy Długota, imiona odrzeczownikowe Cis, Kobyłka, Koniosz i wreszcie od czasownikowe np. Stracenka. Trzecią formą są imiona skrócone w różnoraki sposób Sulim od Sumilir, Bolech od Bolesław.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz