Metrykalne księgi urodzeń to zazwyczaj jedne z pierwszych źródeł po jakie sięgamy w badaniach genealogicznych. Jak czytelnicy zapewne wiedzą różnią się one od siebie w zależności od regionu i czasu z którego pochodzą. Były prowadzone różnymi metodami i w różnych językach. W południowo-wschodniej Polsce na terenach należących niegdyś do państwa Habsburgów spotykamy księgi z zapisem w postaci tabelarycznej. Wprowadzono je w końcu XVIII wieku.
Księgi urodzeń czyli liber natorum (czasem liber natorum et babtisatorum lub liber babtisatorum) zawierają informacje o nowo urodzonych i ochrzczonych. W Galicji księgi te prowadzono w języku łacińskim. W kolejnych rubrykach tabeli wpisywano: liczbę porządkową, datę urodzenia, datę chrztu, numer domu, imię nadane na chrzcie, płeć, wyznanie, pochodzenie z prawego lub nieprawego łoża, imię i nazwisko ojca, imię i nazwisko panieńskie matki, imiona i nazwiska rodziców chrzestnych oraz uwagi. [patrz:Instrukcja Liber Natorum]
Oprócz oryginałów ksiąg, które znajdowały się w parafiach można spotkać również odpisy tzw. Copiae. Obecnie owe kopie spotkać można przede wszystkim w archiwach kościelnych jak Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie czy w Archiwum Diecezjalnym w Tarnowie.
Warto zasygnalizować kilka uwag dotyczących wpisów w galicyjskich liber natorum pomocnych przy poszukiwaniu przodków:
Do lat 20. XIX podawano najczęściej tylko datę chrztu, dopiero w późniejszych zapisach pojawia się regularnie również data urodzin.
Numer, który wpisywano w rubryce numer domu nie zawsze dotyczył miejsca zamieszkania rodziców. Zdarza się często, że jest to dom w którym w rzeczywistości narodziło się dziecko.
W późnym XIX wieku pojawiają się dopiski o dziadkach narodzonego dziecka, zawodzie ojca oraz dacie ślubu rodziców.
Ważną wzmianką jest podawana tutaj także data śmierci. Dotyczy to przede wszystkim zmarłych dzieci, gdyż zapis o śmierci może się już nie pojawić w liber mortuorum.
Zdarzają się tutaj także dopiski o zawarciu przez daną osobę ślubie. Pomocne jest to zwłaszcza w przypadkach, gdy nasz przodek zawierał małżeństwo w innej parafii.
Bardzo często pojawiają się też zapisy o osobie odbierającej poród i księdzu, który udzielił chrztu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz